Çocukluğumuzdan günümüze bayramlar…

İbadetle geçen ramazan ayı sonunda bugün bayrama ulaştık. Bayram toplanmak, bir arada mutlu olmak, yemek, içmek, misafir etmek, yardım etmek, mutlu etmek demektir. Bayram sevmektir, dayanışmadır, dostluktur. Ziyaret etmektir. Her ziyaret seni seviyorum. Sen benim için önemlisindir. Umuttur bayramlar. Sevdiklerimizle gelecek güzel günlere, beraberliklere, yarınlara.

Çocukken bayramlık alınırdı. O, illa kırmızı rugan ayakkabılar bayram demekti. Benim kuşağımda kaç kişi arefe günü bir an önce sabah olsa da yeni kıyafetlerimizi giysem diye bayramlıklarımıza sarılıp uyumadık ki? Ya da sabahı saymadık, gün doğmasını beklemedik ki?

Ya da kaçımız elimizde torba komşularımızın kapısını çalıp bayramlarını kutlamadık? Önceleri kumaş mendil arasına konmuş lokum ile harçlık verilirdi. Sonraları çikolata ya da şekerlemeye döndü bu adet. Şimdilerde birbirimizi tanımadığımız için çocukların komşu bayram kutlama adeti de kalmadı.

Babaannemin evinde toplanırdık. Babam 7 kardeşti. Kuzenler toplanmak için gün sayardık. En uzağı Almanya’dan, İstanbul’dan ve Ankara’dan Develi’de buluşurduk. Ağaçlara tırmanır, bahçeyi talan eder, kulübe yapar, ailece pikniğe giderdik. Hepimiz torba alır en çok kim bayram şekeri toplayacak diye yarışırdık. Yer sofrasında hayatımızın unutulmaz yemeklerini yerdik.

Bayram hoşgörüdür, affetmektir. Dargınlıklar, küslükler bayrama kadar sürerdi. Bayramda küs kalınmaz, kucaklaşılırdı.

Arefe suyuyla banyo yapıp, ölmüşlerimizin kabir ziyaretleri yapabiliyorsak giderek, gidemiyorsak onlara dua ederek, salavatla ve bayram hazırlıklarıyla geçerdi arefe günümüz.

Ailenin erkekleri bayram namazına giderler, onlar namazdan dönene kadar sofralar kurulurdu. Bayramdan gelen erkekler de evde bekleyen kadınlarda yaş sırasına girer el öpülür, bayramlaşırdık. Misafirsiz olmazdı soframız. Ailesi olmayan, yurtta kalan öğrenci, asker, temizlik görevlisi mutlaka misafirlerimiz olurdu soframızda.

Derken büyüdük, çalışmaya başladık. Rehberlik yaparken her bayram Türk misafirlerimle rehber olarak yurtdışına gitmeye başladım. Her bayram başka bir grup ve başka bir ülke ya da program. Yanımda mutlaka lokum götürür, turlarımda bayram kutlardım. Turlarıma gelenler hatırlar mutlaka.

Bir bayram öncesi babam bu bayramı da beraber kutlasak dedi. Bayram demek tatil demek ya da iş demek olmuştu babamın haklı serzenişine kadar. Oysa bayram demek toplanmaktı, ikram etmekti.. Tokat gibi patladı adeta babamın bu serzenişi. Ben nasıl bu hale geldim deyip vazgeçtim bayramlarda tur yapmaktan.

Eskiden bayramda bir arada olunur, ziyaret edilirdi. Sonraları arar olduk sevdiklerimizi gidemesek de. Sonraları arama da azaldı. Mesaj gönderir olduk birbirimize.

Hayatımızın en zor bayramı bu bayram. Otelde ama tatilde değilim. Memlekette ama ailemle ve sevdiklerimle değilim. Çok şükür eşim ve oğlum yanımda. Annem, babam, kardeşim ve yeğenim Elif ile kalplerimiz bir ama beraber değiliz.

Rabbim hepimize sağlık versin ve böyle uzak bayramlar bir daha göstermesin. Hep beraber toplanılan, sofralar kurulan, komşu çocuklarının kapımızı sürekli çaldığı bayramlarımız olsun.

Sarılmaktır bayram, ikram etmektir, böyle tatlısız misafirsiz, şekersiz, sevdiklerimiz olmadan adı bayram, tadı olmayan son bayramımız olsun.

Büyüklerimin ellerinden, küçüklerimin yanaklarından öpüyorum. Bayramımız mübarek olsun.

Ömür Kahraman 02.05.2022